Zet die klok van mij even. Pak die manden. Haal de duiven er uit. Zo leerde ik begin jaren 80 Meneer Dijksma kennen als een markante man in het duivengebouw van PV De Snelvlieger aan de J.P. Engelmanstraat.
Als schoolmeester begon ik hem meteen te corrigeren. Wil je de klok even zetten, zou je die manden willen pakken. Dijksma lachte en zei "Je hebt gelijk" en we hadden van toen af aan een band met elkaar.
Door het feit dat Dijksma een coryfee was bij het vrijwilligerswerk bij SC Heerenveen, ik muziek maakte in de Blauhúster Dakkapel, verstevigde de connecties.
Moest Heerenveen thuis voetballen dan belde Libbe steevastop:" kan je wat eerder komen om mijn duiven in te korven." Hij had ze er ook neer kunnen zetten, maar zoals jullie weten, wilde Libbe het liefst overal zelf een vinger in de pap hebben en toezicht houden.
Riekie werd naar Lemmer gebracht op de camping en Libbe ging weer terug naar de Gruttostraat voor de duiven. Werd de vlucht uitgesteld dan kwam hij maandag pas weer opdraven om haar op te halen.
In de vereniging was hij ook vanaf het begin af aan actief en hebben we altijd samen in de inkorfcommissie gezeten. Enkele jaren geleden hebben we tegen Libbe gezegd, dat hij hier mee moest stoppen, wilde hij nog wat lucht over houden. Hij heeft toen wel een stapje teruggedaan, maar bleef er met zijn neus boven op staan en nam zo nu en dan het inkorven toch even over.
Fanatiek als hij was, wilde hij bij de top van de duivensport behoren. Bij PV De Snelvlieger draaide hij altijd mee in de top van het generaalklassement. De laatste jaren in de sterke fusieclub Duivensport Heerenveen behaalde hij ook sucessen en werd vorig jaar nog kampioen Jonge Duiven in de verenigingspoule en 3e van Rayon Frisia.
Libbe wilde presteren, maar zijn sociale kant in onze sport was even groot. Worstelde iemand met zijn prestaties en klopte hij bij Libbe aan, dan stond hij zondagmorgen na de zaterdagvlucht bij je op de stoep. Had middeltjes bij zich en adviseerde over de duiven en methodes om beter te presteren.
De duiven van Jolanda en Wim Koelma werden dagelijks door Libbe opgeleerd. Riekie vergezelde hem hier soms bij. Zij was natuurlijk de stille kracht achter Libbe en hij sprak ook altijd met warmte over zijn vrouw.
Al jarenlang hangt er een gesealed krantenartikel bij mijn zoon Anton en mij in het duivenhok.
De kampioenen van 1997, waarvan Broer Hiemstra ook al is overleden. Heb het meegenomen.
De plaatselijke Heerenveense Courant was niet zo nauwgezet, want onder de foto staat: Libbe Dijksma ontbreekt, terwijl hij pontificaal op de foto staat. Nu moeten we straks helaas wel zeggen: Libbe zijn lijfelijke aanwezigheid ontbreekt. Maar hij zit verankerd in ons hoofd en hart. Libbe bedankt voor je ontoombare energie en goedheid en voor Riekie en de kinderen veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. Libbe was een bijzonder mens.